بهلول علائی
چکیده
نظریۀ ارجاع مستقیم در مورد برخی مسائل معنیشناختی، از جمله مسئلۀ ارجاع به لاوجود و مسئلۀ جایگزینی اسامی خاص هممرجع در جملههای نگرش گزارهای با مشکل مواجه میشود؛ زیرا تنها چیزی که در این نظریه معنی یک عبارت را تشکیل میدهد مصداقِ مرتبط با آن است. در این مقاله، سعی بر آن است که با تکیه بر آنچه «مصداق گفتمانی» نامیده میشود، ...
بیشتر
نظریۀ ارجاع مستقیم در مورد برخی مسائل معنیشناختی، از جمله مسئلۀ ارجاع به لاوجود و مسئلۀ جایگزینی اسامی خاص هممرجع در جملههای نگرش گزارهای با مشکل مواجه میشود؛ زیرا تنها چیزی که در این نظریه معنی یک عبارت را تشکیل میدهد مصداقِ مرتبط با آن است. در این مقاله، سعی بر آن است که با تکیه بر آنچه «مصداق گفتمانی» نامیده میشود، به دو پرسش اساسی در این زمینه پاسخ داده شود: الف) چرا جایگزینی دو عبارت هممرجع در یک جملۀ نگرش گزارهای ارزش صدق جمله را تغییر میدهد؟ ب) چگونه میتوان به ماهیتهایی در متن ارجاع داد که به مصداقی واقعی در جهان خارج ارتباط نمییابند؟ در پاسخ، گفته میشود که آنچه مرجعِ عبارات را تشکیل میدهد، مصداقهای گفتمانی مرتبط با یک یا چند مصداق واقعی متشکل یا یک مصداق انتزاعیِ غیرمتشکل است. در واقع، ارجاع پدیدهای پویا و چند سطحی است که زبان و جهان توأماً در آن دخیلاند.